Belçikalı ressam Nancy Vanderstraeten, Avrupa’da birçok ülkeyi gezdikten sonra ziyaret ettiği Türkiye’ye hayran kalıp, eşiyle 44 yıl evvel İstanbul’da yaşamaya başladı. Gençliğinde ressamlık ve mobilya dizaynlarıyla geçimini sağlayan Nancy, Türk beşerlerine sevgisinden ötürü ‘Naciye’ ismini kullanmaya başladı. 19 yıl evvel eşini kaybeden Naciye, dağcılık sporuyla ilgilenen kızının isteğiyle Antalya’ya yerleşti. Geyikbayırı Mahallesi’ndeki konutlarında organik tarım, mobilya dekorasyonu, ahşap boyama, ressamlık yapan Naciye, 9 yıl evvel Parkinson hastalığına yakalandı.
Geçmişte ziyaret ettiği birtakım Avrupa ülkeleri ile ABD’de, Parkinson hastalarının rehabilitasyon merkezlerinde boksla ilgilendiği aklına gelen Naciye, hekimlerinin yönlendirmesiyle spor salonuna kayıt olmaya karar verdi. 4 yıldır haftanın 3 günü ringe çıkan ‘Boksör Naciye’, Parkinson hastalığı belirtilerini en aza indirdi.
‘FİNALDE, BOKS BENİM İÇİN TUTKU OLDU’
4 çocuk annesi, 8 torun sahibi Naciye, hastalığı nedeniyle 6 yıl boyunca ağır ilaç tedavisi gördüğünü, 90 kilolara kadar ulaştığını anlattı. Günlük rutin işlerini yapamaz hale geldiğini aktaran Naciye, “Saçlarımı tarayamıyor, dişlerimi fırçalayamıyordum. Konuşmakta zorlanıyordum. Bastonla yürüyordum ve ‘yeter’ dedim. ABD’de Parkinson hastalarının boks yaptığını öğrendim. Ben de çabucak denedim. Taksi çağırıp ‘Boks salonuna gidiyoruz’ dedim. Taksici yol boyunca güldü. Sonra spor klübüne geldim. Hocaya söylediğimde bana gülmedi ve öykümü dinledi. ‘Siz ayakta durabilirsiniz’ dedi. Ben de ‘Evet hocam’ dedim. Bu formda boksa başladım. 15 gün sonra idmanda hocam bana ‘Vur bana’ dedi. Finalde boks benim için tutku oldu. Boksu çok seviyorum. 4 yıldır boks yapıyorum” diye konuştu.
PANDEMİYE ALDIRMADI, ÇALIŞMALARINA DEVAM ETTİ
Tüm dünyayı tesiri altına alan koronavirüs nedeniyle güç günler yaşadığını aktaran Naciye, şu tabirleri kullandı:
“Pandeminin birinci periyotlarında herkes üzere beni yakaladılar. 4 ay konutta durdum. Allah’tan meskende boks için kum torbası ve yürüyüş makinesi vardı. Spor salonları kapalıydı lakin benim fizik tedavi almam ve boks yapmam lazımdı. Fizyoterapiye ve boks gitmek için jandarmaya gittim ve müsaade aldım. O halde spora devam ettim. Spor salonları kapalı olduğu için boks hocam fizyoterapiye geldi. O gündür bu gündür devam ediyorum. Boks tutku oldu, spor tutku oldu. Gençken çok aktiftik fakat 72 yaşında spor yahut hiçbir şey yapmıyorduk. 72 yaşında boksa başladım ve devam ediyorum. Kendimi çok daha düzgün hissediyorum. Bende dopamin eksikliği var. Gençken daha yeterli, kalp atışını daha çabuk yapıyorsunuz. Spor yapınca dopamini kendi beyninizde yapıyorsunuz. Dopamin için memnunluk hormonu diyorlar, hakikaten o denli. Terliyorsunuz, emek veriyorsunuz ve sonunda büyük gülümsüyorsunuz”
ANTRENMANLARINA ORTA VERMEDEN DEVAM ETTİ
Boks hocası ve ulusal atlet Öznur Caner Şengel, Naciye teyzeyle yaklaşık 4 sene evvel tanıştıklarını anlattı. Naciye teyzenin hareketlerinin hastalığı nedeniyle çok kısıtlı olduğunu aktaran Şengel, “Birebir çalışmalar sonunda boks idmanlarına orta vermeden devam ettiğimiz için hareketliliğinde rastgele bir kısıtlama olmadı. Günlük hayattaki aktivitelerini kâfi halde yerine getirebiliyor. En kıymetlisi de günlük yaşantısını devam ettirebiliyor. Parkinson bir kas hastalığı olduğu için insanların kas denetim yetisi beyinsel olarak hudut uçlarından ötürü bir nevi kaybediliyor. Boks idmanlarında biz bedenin hem sağ hem de sol taraflarını eşit çalıştırdığımız için kaslar güçleniyor. Kasları güçlendikçe hastalığının ilerlemesi bir nevi durmuş oluyor” dedi.
‘PARKİNSON BOKSUNUN ÖNCÜLERİNDEN BİRİ NACİYE TEYZE’
Parkinson boksunun yurt dışında çok yaygın olduğundan bahseden Öznur Caner Şengel, şöyle devam etti:
“Türkiye’de yeni yeni başlıyor. Parkinson boksunun ilerlemesini sağlayan Antalya’daki öncülerden biri de Naciye teyze. Zira o boksa başladığında bizler de Parkinson boksunu ayrıntılı halde öğrenmiş olduk, Parkinson boksu üzerine özel eğitimler vermeye başladık. Nöroloji hekimleriyle irtibatta kalarak bu idmanları yaptırıyoruz. Parkinsondaki başlangıç ya da ileri düzeylerde titremeleri azaltabiliyor. Başlangıç düzeyinde bir başka üyemizin titremelerinin geçtiğini gördük. Titremeleri yaklaşık 2-3 ay içerisinde azalmıştı. Naciye teyze de 8-9 yıldır Parkinson hastası, onun elinde hiç titreme yok. Faal olarak günlük hayatına devam ediyor. Kendisi tek başına yaşıyor, fotoğraf yapmaya devam ediyor. Naciye teyzeyi görüp gelenler var. Genelde beşerler belli yaşlarda spor yapılamayacağını, bilhassa boks üzere çok darbeli şiddetli bir sporun yapılamayacağını düşünüyor, lakin sporun bir yaşı yok. Parkinsonun ilerlemesini durdurmak istiyorsak, kaslarımızı güçlü tutmalıyız. Boks el ayak uyumu sağlıyor. Tüm bedenin faal kalmasını sağlıyor. 55-60 yaş üstü bayanlar yavaş yavaş idmanlara başladı.”